Pasi e përfundoi sezonin në fushat e argjilës me dy finale dhe triumfoi në fushën me bar të Wimbledon, Jannik Sinner është gati të ‘zhytet’ përsëri në sipërfaqen që i pëlqen më shumë; fushat e forta.
Dominimi i numrit 1 në botë në fushat e forta gjatë dymbëdhjetë muajve të fundit ka qenë pothuajse i plotë, me 36 fitore dhe dy humbje (e fundit në Pekin kundër Carlos Alcaraz, në finale) dhe dy tituj të fituar (US Open dhe Australian Open), finalet e Torinos dhe Masters 1000 në Shangai dhe Cincinnati. Duke përfshirë Kupën Davis, ai do të kishte 39 fitore dhe një titull të dytë radhazi në Salad Bowl.
Si do të ndryshojë loja e Sinner në fushat e forta?
Për t’u përballur me Alcaraz në fushë argjile dhe bar dhe për të fituar, italiani dhe skuadra e tij duhej të bënin disa rregullime, me Jannik që i kuptonte në mënyrë të përsosur udhëzimet e Darren Cahill dhe Simone Vagnozzi, duke arritur jo vetëm të konkurronte me fenomenin spanjoll, por edhe ta mposhtte atë, siç ndodhi në Wimbledon dhe të kishte pikë ndeshjeje në favor të tij, si në Paris.
Sinner arriti të luante në tokë dhe bar pothuajse aq mirë sa fusha e tij e dashur e fortë. Në tokë, përshembull, Jannik ndryshoi kthimin e tij të topit, një goditje në të cilën ai tashmë nuk kishte të krahasuar, përveç Djokovic. Numri një në botë mori një pozicion më të avancuar në fushë, diçka e pazakontë në këtë sipërfaqe, ku zakonisht luhet më prapa sesa në sipërfaqe të tjera, pothuajse afër rrjetës, për t’u kthyer më qetësisht dhe kështu për të filluar rikthimin.
Jo vetëm kaq, Jannik provoi edhe një qëndrim më të pjerrët, me këmbën e majtë më përpara se zakonisht. Rezultati? Sinner arriti një kohë kaq të saktë me topin saqë edhe në tokë i habiti plotësisht kundërshtarët e tij, me një pritje të shpejtë në anën tjetër të rrjetës.
RRËSHQITJET – Në bar, pas një nisjeje të vështirë (përfshirë humbjen ndaj Bublik në Halle), Sinner u përshtat në mënyrë të përkryer. Mbështetja rrëshqitëse, e paqëndrueshme dhe gjuajtjet e dobëta të raundeve të para i lanë vendin repertorit ‘vdekjeprurës’ të Jannik që të gjithë e njohin. Thënë thjesht, numri 1 në botë u përshtat me kërcimin dhe topin më të çrregullt, i ndihmuar edhe nga fushat që në javën e dytë u bënë më shumë si argjilë, gjë që i lejoi Sinner të ngarkonte më lehtë gjuajtjet e tij. Këto gjuajtje u bënë përsëri ‘vdekjeprurëse’.
NDRYSHIMET – Po në fushat e forta? Sezoni, i cili fillon pas disa javësh në Montreal, eventi i parë i turneut amerikan, është habitati natyror i Jannikut. Në fushat e forta, Sinner, me stilin e tij të lojës merr menjëherë kontrollin e goditjeve, duke i menaxhuar ato sipas dëshirës falë shumëllojshmërisë së goditjeve që zotëron: të sakta, të koordinuara dhe jashtëzakonisht të fuqishme, me një shpejtësi mesatare të topit më të lartë se shumica e kundërshtarëve të tij.
Ai kontrollon goditjen përpara, kontrollon dhe goditjen prapa, duke përfituar nga një kërcim që është ideal për stilin e numrit 1 në botë. Ai i mbush goditjet, topi del ‘i gjallë’ nga raketa e tij. Në kthim, Jannik arrin të prishë ritmin e kundërshtarit, duke fituar fushë dhe metra brenda sekondave, falë një shpejtësie të lartë që është joreale për të tjerët. Me shërbimin e tij, ai arrin ta vërë menjëherë kundërshtarin në vështirësi, zakonisht duke e përfunduar atë në vetëm disa goditje. Një makth për kundërshtarët e Sinner, të cilët jo vetëm që e gjejnë veten përballë një lojtari që bën pak gabime dhe zotëron baza të pabesueshme, por edhe një që u merr kohën duke menduar për goditjen me një parashikim jorealist.
Në këtë mënyrë, Jannik është në gjendje të bëjë një gjuajtje më të ngushtë, e cila kalon afër rrjetës, shumë më afër se kundërshtarët e tij dhe për këtë arsye është më e fuqishme dhe e vështirë për t’u kontrolluar. Cilësi unike për italianin. Që askush, deri më sot të paktën, nuk ka qenë në gjendje t’i përsërisë. / Gazzetta Dello Sport
