Një ekip studiuesish nga Universiteti i Kiotos ka zbuluar një lidhje të thellë dhe të habitshme midis jetës dhe tingullit, duke treguar se perceptimi i zërit nuk është një funksion ekskluziv i trurit dhe veshëve, por ndodh edhe në nivelin më themelor të jetës – në qeliza. Ky zbulim sfidon konceptet tradicionale të perceptimit të tingullit dhe hap një horizont të ri në shkencën e biologjisë dhe mjekësisë. Hulumtimi, i publikuar në revistën shkencore *Communications Biology*, përqendrohet në mënyrën se si qelizat e trupit reagojnë ndaj valëve akustike, duke përfshirë dhe ndikuar procese të ndryshme biologjike brenda tyre.
Studiuesit, të udhëhequr nga Masahiro Kumeta, ndërtuan një sistem eksperimental të dizajnuar për të përçuar tinguj të kontrolluar në kultura qelizore. Ata vendosën një transduktor vibrimi të kthyer përmbys mbi një raft, i cili u lidh me një pajisje audio dhe një amplifikator. Kjo pajisje i transmetonte tingujt në një diafragmë të ngjitur në pjatën e kulturës së qelizave, duke krijuar presion akustik që përhapej në mjedisin qelizor. Ky presion ishte brenda diapazonit të tingujve që konsiderohen të zakonshëm për trupin e njeriut, duke i bërë kushtet të ngjashme me realitetin e përditshëm të përjetimit të tingullit.
Pas ekspozimit të qelizave ndaj tingullit, ekipi analizoi reagimet biologjike duke përdorur sekuencimin e ARN-së, mikroskopinë dhe teknika të tjera të avancuara laboratorike. Rezultatet ishin befasuese: tingulli kishte ndikim të drejtpërdrejtë në sjelljen e qelizave. Një nga zbulimet më të rëndësishme ishte se tingulli ndihmonte në frenimin e diferencimit të adipociteve – një proces gjatë të cilit qelizat pararendëse (preadipocitet) transformohen në qeliza dhjamore. Ky efekt tregon se valët akustike mund të përdoren si një mënyrë për të ndikuar në formimin e indeve dhjamore, dhe ndoshta edhe për të luftuar çrregullime metabolike si obeziteti në të ardhmen.
Përveç kësaj, studiuesit identifikuan rreth 190 gjene që reagojnë ndaj stimujve akustikë, duke dëshmuar ekzistencën e një rrjeti të ndërlikuar të përgjigjes biologjike ndaj tingullit. Ata gjithashtu zbuluan se tingulli ndikon në ngjitjen e qelizave – një proces kyç për organizimin e indeve dhe rigjenerimin e tyre. Për më tepër, u vëzhguan mekanizmat subqelizorë përmes të cilëve valët e zërit transmetohen dhe përpunohen brenda qelizave, duke sugjeruar ekzistencën e një lloj “ndjeshmërie të brendshme” ndaj tingullit që nuk varet nga sistemet nervore të zakonshme.
Ky studim jo vetëm që sjell dëshmi bindëse se qelizat e gjalla mund të “dëgjojnë”, por gjithashtu hap një kapitull të ri në të kuptuarit e ndërveprimit midis organizmave të gjallë dhe mjedisit akustik përreth tyre. Meqë zëri është një formë jo-materiale e energjisë, përdorimi i tij si mjet terapeutik ka potencialin të jetë jo-invaziv, i sigurt dhe me efekt të menjëhershëm. Ky zbulim mund të transformojë mënyrën si e konceptojmë kujdesin shëndetësor, duke përfshirë akustikën si një mjet të fuqishëm për të ndikuar në funksionet biologjike dhe për të trajtuar sëmundjet në mënyrë më natyrale dhe të padëmshme.
