Shkenca përdoret në mënyra të ndryshme nga hartuesit e politikave në partitë e ndryshme, zbulon një studim i ri
nga Shanice Harris, Universiteti Northwestern
Sfidat shoqërore, nga ndryshimi i klimës te krizave shëndetësore publike e përparimeve në inteligjencën artificiale, kanë qenë të lidhura me progresin shkencor për breza me rradhë. Por ndërsa politika po polarizohet gjithnjë e më shumë, roli i shkencës në hartimin e ligjeve po bëhet gjithnjë e më i kontestuar.
Një studim i ri i Universitetit Northwestern, i botuar në revistën Science, analizoi raporte komitetesh të Kongresit, dëshmi nga seancat dëgjimore të komiteteve dhe dokumente politike të trasta mendimi (“think tanks”) në të gjithë vendin. Autorët zbuluan se, edhe pse citimet e shkencës në dokumentet politike janë rritur vazhdimisht gjatë 25 viteve të fundit, politikanët demokratë kanë një prirje të citimit të “shkencës me ndikim” më shpesh se kolegët e tyre republikanë.
Ekipi hulumtues, i udhëhequr nga Dashun Wang dhe Alexander Furnas nga Kellogg School of Management, vuri re dallime sistematike në sasinë, përmbajtjen dhe karakterin e të dhënave shkencore të përdorura nga fraksionet partiake në SHBA. Wang shërben si profesor i menaxhimit dhe organizatave në Kellogg, si dhe në McCormick School of Engineering, dhe është drejtor i Center for Science of Science and Innovation. Furnas është profesor asistencë kërkimore në të njëjtin Qendër.
“Pavarësisht rasteve të fundit të mbështetjes dypartiake për shkencën, studimi ynë zbuloi dallime në mënyrën se si partitë e ndryshme citonin shkencën, duke nxjerrë në pah tensionin mes shkencës dhe politikës,” tha Wang.
Gjatë dy dekadave e gjysmë të fundit, përdorimi i dokumenteve politike që mbështeten në prova shkencore është rritur në mënyrë konstante. “Sot, shumë prej sfidave shoqërore lidhen ngushtë me zhvillimet më të fundit shkencore,” tha Wang. “Është inkurajuese të shohësh se hartuesit e politikave dhe dokumentet e tyre po mbështeten gjithnjë e më shumë në prova shkencore.”
Kur studiuesit krahasuan dokumentet e komiteteve të kontrolluara nga demokratët me ato të kontrolluara nga republikanët, ata zbuluan se komitetet nën drejtimin e demokratëve kishin rreth një gjysmë herë më shumë citime shkencore në raportet e tyre sesa komitetet republikane. Në rastin e trastave mendimi, ato me orientim majtas ishin pesë herë më të prira t’i referoheshin studimeve shkencore sesa trastat me orientim djathtas.
Nën kontroll demokratik, Komiteti i Energjisë dhe Tregtisë i Dhomës së Përfaqësuesve citoi studime mbi abortet, drejtimin nën ndikim, përdorimin e cigareve elektronike nga të rinjtë, prodhimin e energjisë, infrastrukturën, dhunën me armë dhe shëndetin mendor. Kur i njëjti komitet kontrollohej nga republikanët, citimet shkencore fokusoheshin më shumë rreth kostove të sigurimeve shëndetësore, ndotjes së ajrit, krizës së opioidëve dhe lëndimeve sportive në shkollat e mesme.
Edhe kur shqyrtojnë të njëjtat çështje, dokumentet partiake rrallë citonin të njëjtat punime shkencore: vetëm 5–6% e referencave ishin të përbashkëta. Kjo tregon se angazhimi dypartiak me literaturën shkencore është shumë më i ulët se sa pritej.
Besimi është shpesh konsideruar si arsyeja kryesore që shkenca mund të përfshihet ose jo në procesin e hartimit të politikave. Studiuesit gjetën se besimi i konservatorëve në shkencë ka pësuar një rënie të dukshme gjatë dekadave të fundit për shkak të polarizimit politik, duke minuar kështu besueshmërinë e shkencës si burim informacioni të paanshëm.
Studiuesit analizuan të gjitha raportet e komiteteve të Kongresit që nga viti 1995, seancat dëgjimore që nga viti 2001, si dhe 191,118 dokumente politike të publikuara nga 121 trasta mendimi pas vitit 1999. Ata gjithashtu përdorën një bazë të dhënash me 122 milionë publikime shkencore për të lidhur citimet politike me literaturën akademike.
Trastat e mendimit, që ofrojnë këshilla dhe ide mbi çështje ekonomike dhe politike, luajtën një rol kyç në analizë, sepse në to prodhohen shpesh provat dhe idetë që pastaj përdoren në dokumentet zyrtare qeveritare.
Përveç analizës së dokumenteve, studiuesit realizuan edhe një sondazh me 3,500 elitë politike dhe zyrtarë publikë amerikanë, për të matur besimin e tyre në shkencë. Rezultati tregoi se 96% e elitave demokrate besojnë plotësisht ose pjesërisht në shkencëtarët për përhapjen e njohurive të paanshme, ndërsa tek elitë republikane ky përqindje bie në 63.7%.
Studimet në vazhdim po shqyrtojnë sesi dinamikat partiake formësojnë marrëdhënien mes prodhimit, interpretimit dhe përdorimit të provave shkencore në institucione të ndryshme. Kur provat shkencore sfidohen ose keqpërdoren—për shembull, në debate mbi tarifat tregtare—kjo mund të çojë në pasiguri politike dhe vendimmarrje të paqëndrueshme.
Më shumë detaje në: Alexander C. Furnas et al., “Partisan disparities in the use of science in policy,” Science (2025). DOI: 10.1126/science.adt9895.
