Ishte thjesht një mëngjes tjetër i së premtes në ishullin tajvanez Kinmen, disa kilometra larg bregdetit të Kinës, kur një sirenë sulmi ajror theu qetësinë.
Në një zyrë të qeverisë lokale, njerëzit fikën dritat dhe u zhytën nën tavolina. Të tjerë ikën në një parking nëntokësor. Në një spital aty pranë, stafi nxitoi të trajtonte njerëzit që po hynin me plagë të përgjakura.
Por gjaku ishte i rremë dhe viktimat ishin aktorë vullnetarë. Së bashku me punonjësit e qeverisë, ata po merrnin pjesë në stërvitjet e detyrueshme të mbrojtjes civile dhe ushtarake të mbajtura në të gjithë Tajvanin muajin e kaluar.
Qëllimi? Të provonin përgjigjen e tyre ndaj një sulmi të mundshëm nga Kina.
Kina është zotuar prej kohësh të “ribashkohet” me Tajvanin vetëqeverisës dhe nuk e ka përjashtuar përdorimin e forcës. Është një kërcënim që Tajvani po e merr gjithnjë e më seriozisht. Presidenti Ëilliam Lai, i cili mori detyrën vitin e kaluar, është pas një prej shtytjeve më të forta në vite për të forcuar mbrojtjen.
Megjithatë, një nga sfidat e tij më të mëdha është të bindë popullin e tij për urgjencën. Ndërsa përpjekja e tij për mbrojtje ka fituar mbështetje, ajo ka shkaktuar edhe polemika.
“Ne kemi nevojë për këto stërvitje mbrojtëse, besoj se ka njëfarë kërcënimi nga Kina”, thotë Ben, një profesionist financiar që punon në Taipei. “Por shanset e një pushtimi kinez janë të ulëta. Nëse ata do të donin vërtet të na sulmonin, do ta kishin bërë tashmë.”
Ashtu si Ben, shumica e njerëzve në Tajvan – 65% sipas një sondazhi të publikuar në maj nga Instituti për Mbrojtjen Kombëtare dhe Kërkime Strategjike (INDSR) i lidhur me ushtrinë – besojnë se nuk ka gjasa që Kina të sulmojë në pesë vitet e ardhshme.
Kjo pavarësisht paralajmërimit të SHBA-së se kërcënimi ndaj Tajvanit ishte “i afërt” dhe se Pekini po e përgatit ushtrinë e saj të jetë e aftë të pushtojë deri në vitin 2027.
Përgatitjet ushtarake të Tajvanit
Lai dhe qeveria e tij shpesh përsërisin një frazë të veçantë për të shpjeguar se çfarë i shtyn ata:
“Duke u përgatitur për luftë, ne po shmangim luftën”. Ata kanë theksuar se nuk po kërkojnë konflikt, por po ushtrojnë të drejtën e Tajvanit për të ndërtuar mbrojtjen e tij.
Përveçse kanë nisur reforma të mëdha ushtarake, ata duan gjithashtu të rrisin shpenzimet e mbrojtjes me 23% vitin e ardhshëm në 31 miliardë dollarë, që do të ishte më shumë se 3% e PBB-së së tyre, pas presionit të SHBA-së për të investuar më shumë në mbrojtje. Lai është zotuar ta rrisë atë në 5% deri në vitin 2030.
Pas një zgjatjeje të programit të saj të detyrueshëm të rekrutimit ushtarak, Tajvani tani ka rritur pagat dhe përfitimet për ushtrinë, dhe ka futur trajnime më rigoroze.
Këto masa synojnë adresimin e problemeve të përhershme të mungesës së trupave dhe moralit të ulët – ushtarët më parë ankoheshin për trajnim të dobët dhe quheshin “ushtarë luleshtrydhe” për butësinë e tyre të perceptuar.
Lojërat vjetore të luftës Han Kuang, të cilat stërvisin një përgjigje ushtarake ndaj një sulmi kinez, janë ripërtërirë për të zëvendësuar ushtrimet e skenarizuara me simulime më realiste.
Edicioni i këtij viti ishte më i gjati dhe më i madhi ndonjëherë, me 22,000 trupa rezerviste që morën pjesë, rreth 50% më shumë se vitin e kaluar. Përveç përballjes me luftën në zonat gri dhe fushatat e dezinformimit, një fokus kryesor ishte përgatitja për luftën urbane.
Ushtarët stërvitën mbrojtjen e trupave armike në sistemin e transportit publik, autostradat dhe periferitë e qytetit. Në Taipei, ata praktikuan ngarkimin e raketave në helikopterët e sulmit në një park buzë lumit dhe transformuan një shkollë në një stacion riparimi tankesh beteje.
Por qeveria po i përgatit gjithashtu qytetarët e saj për pushtim, duke rritur frekuencën dhe shkallën e stërvitjeve të mbrojtjes civile.
Praktika e evakuimeve, bastisjeve dhe shpëtimeve
Një nga më të mëdhatë ndonjëherë, e quajtur Ushtrimi i Rezistencës Urbane, u mbajt muajin e kaluar.
Gjatë disa ditësh, çdo zonë e madhe urbane në të gjithë Tajvanin mori radhën për të mbajtur stërvitje bastisjesh ajrore. Banorët në lagjet e caktuara duhej të shkonin brenda, ndërsa hotelet, dyqanet dhe restorantet duhej të ndalonin biznesin. Pasagjerët nuk mund të hipnin ose të zbrisnin nga trenat dhe aeroplanët. Kushdo që kapej duke shkelur urdhrat rrezikonte të merrte një gjobë.
Në qendër të Taipeit, ekipet e emergjencës dhe vullnetarët praktikuan evakuimin e të plagosurve, shuarjen e zjarreve. Ekipet mjekësore i analizuan të evakuuarit në një parking makinash, duke i mbështjellë plagët dhe duke i vendosur qese me tretësirë fiziologjike për injeksione intravenoze nën tenda.
Disa tajvanezë e miratojnë këtë. “Mendoj se është një gjë e mirë. Sepse besoj se kërcënimi është rritur”, thotë punonjësi i zyrës Stanley Ëei.
“Shikoni se si Kina vazhdon të na rrethojë”, thotë ai, duke treguar se si Kina ka mbajtur stërvitje për të rrethuar Tajvanin me anije luftarake./BBC
