Psikopatia, një çrregullim kompleks, ka tërhequr gjithmonë interesin e studiuesve, kriminologëve dhe madje edhe të publikut të gjerë. Edhe pse diagnoza formale e kësaj gjendjeje kërkon vlerësim të gjerë dhe testime të specializuara, shenjat delikate, siç janë kontakti me sy ose lëvizjet e kokës, mund të tregojnë praninë e tipareve psikopatike. Një studim i botuar në Journal of Research in Personality e shqyrtoi këtë fenomen duke vëzhguar sjelljen joverbale të të burgosurve gjatë intervistave. Rezultatet janë të habitshme dhe të bëjnë të mendosh.
Gjuha e trupit luan një rol vendimtar në komunikimin ndërpersonal. Ne komunikojmë jo vetëm përmes fjalëve, por edhe përmes gjesteve, shikimeve, qëndrimeve dhe, sigurisht, lëvizjeve të kokës. Këto elementë shpesh konsiderohen tregues nënndërgjegjeshëm të mendimeve dhe emocioneve tona. Tek psikopatët, këto sjellje joverbale mund të jenë edhe më të rëndësishme, duke ofruar informacion të vlefshëm në lidhje me gjendjen e tyre mendore dhe tiparet e karakterit. Studimi në fjalë u krye duke përdorur inteligjencën artificiale për të analizuar intervistat video të 507 të burgosurve meshkuj në New Mexico. Studiuesit kërkuan të analizonin lëvizjet e kokës gjatë marrjes në pyetje dhe rezultatet treguan sjellje të habitshme tek individët me tipare të theksuara psikopatike. Studiuesit zbuluan se të burgosurit që shënuan rezultate të larta në shkallën PCL-R, e cila vlerëson tiparet psikopatike si impulsiviteti, agresioni dhe manipulimi, kishin tendencën të mbanin kokën plotësisht të palëvizshme gjatë intervistave.
Lëvizjet e kokës, të tilla si përkulja me kokë ose tundja e kokës, përdoren përgjithësisht për të shprehur dakordësi, mospajtim ose për të rregulluar ritmin e bisedës. Këto gjeste mund të pasqyrojnë gjithashtu emocione delikate dhe të lehtësojnë komunikimin. Tek psikopatët, mungesa e këtyre gjesteve mund të jetë një strategji e qëllimshme për të shmangur zbulimin e emocioneve, duke përforcuar kështu kontrollin e tyre mbi situatën, ndërkohë që ruajnë distancën emocionale nga të tjerët. Studiuesit gjithashtu sugjerojnë që imobilizimi i mendjes te psikopatët mund të lidhet me mosfunksionime në amigdalë, pjesa e trurit që rregullon emocionet dhe reagimet sociale. Mosfunksionimi i amigdalës mund të shpjegojë vështirësinë e psikopatëve në përjetimin e emocioneve klasike sociale, të tilla si turpi, faji apo edhe dhembshuria, dhe tendencën e tyre për t’u dukur të ftohtë dhe të distancuar në ndërveprimet e tyre.
Edhe pse studimi nuk kishte për qëllim diagnostikimin e psikopatëve vetëm bazuar në lëvizjet e kokës, gjetjet mund të kenë implikime të rëndësishme për psikologjinë kriminale dhe identifikimin e psikopatëve në kontekste jo-klinike, siç janë marrjet në pyetje në polici ose marrjet në pyetje në burg. Inteligjenca artificiale, e përdorur këtu për të ndjekur lëvizjet fizike, mund të përmirësojë metodat për identifikimin e sjelljeve atipike të shoqëruara me psikopatinë, duke shërbyer kështu si një plotësues i testeve klasike psikometrike.
Për më tepër, ky hulumtim hap rrugën për një kuptim më të mirë të mekanizmave neurologjikë që qëndrojnë në themel të psikopatisë. Ajo sugjeron që çrregullimet neurologjike, të tilla si mosfunksionimi i amigdalës, mund të ndikojnë jo vetëm në emocionet e psikopatëve, por edhe në mënyrën se si ata sillen shoqërisht, gjë që mund të çojë në strategji dhe ndërhyrje të reja trajtimi.
