Asteroidët e rinj—të cilët janë formuar shumë më vonë se ata që u krijuan gjatë formimit të sistemit tonë diellor—zakonisht krijohen kur asteroidë më të mëdhenj, planetesimalë ose kometa përplasen dhe copëtohen në pjesë më të vogla. Këto pjesë më të vogla formojnë “familje asteroidësh” që ndajnë veçori të caktuara, si gjysmëboshti i madh, ekscentriciteti dhe pjerrësia—të gjitha këto përshkruajnë orbitat e tyre.
Shkencëtarët zakonisht i përshkruajnë familjet e reja të asteroidëve si më të reja se rreth 10–15 milionë vjet dhe që përbëhen nga të paktën tre anëtarë. Kërkim i ri, i botuar në revistën Icarus, sapo zbuloi 63 familje të reja asteroidësh më pak se rreth 10 milionë vjet të vjetër. Ndërsa shumë prej këtyre familjeve të reja ka të ngjarë të ekzistojnë në sistemin tonë diellor, vetëm 43 kishin qenë dokumentuar më parë. Studimi i ri përdori një Metodë të Grupimit Hierarkik pesë-dimensionale (HCM) me një katalog prej 1.25 milion orbitash asteroidësh, gjë që i mundësoi ekipit ta çojë numrin total të familjeve të njohura të asteroidëve të rinj në 106.
Ekipi kërkoi për grupime në elementet orbitale “proper” (gjysmëbosht i madh, ekscentricitet, pjerrësi, gjatësitë nyjore dhe perihelike) në momente të ndryshme gjatë 10 milionë viteve të fundit për të gjetur grupe me elemente të ngjashme.
Analiza e ekipit zbuloi se shumica e grupeve ishin në fakt më pak se një milion vjet të vjetra, shumë më poshtë se kufiri prej 10 milionë për familjet e reja të asteroidëve në këtë studim. Ata gjithashtu gjetën se shumica e grupeve përbëheshin nga vetëm 3–10 anëtarë, megjithëse disa kishin shumë më tepër, dhe grupi më i madh kishte 58 anëtarë.
“Pr pritet që shumica e familjeve të reja të kenë shumë pak anëtarë, sepse këta asteroidë anëtarë janë të zbehtë dhe në kufijtë e aftësive tona aktuale teleskopike. Në këtë kuptim, anëtarët e identifikuar përfaqësojnë majën e ajsbergut, dhe shumë më tepër anëtarë ka gjasa të zbulohen në të ardhmen,” shpjegojnë autorët.
Megjithëse shumica e asteroidëve të njohur janë natyre karbonace—ose të tipit C—shumica e këtyre familjeve të reja ishin asteroidë të tipit S, që do të thotë se janë të përbërë nga materiale shkëmbore, si silikate dhe hekur-nikel.
Interesant është fakti se rreth 54% e familjeve të reja u gjetën brenda familjeve më të vjetra dhe të vendosura. Kjo ndodh kur një asteroid brenda një familjeje më të vjetër shpërbëhet në pjesë edhe më të vogla, duke krijuar një “familje brenda familjes”.
Autorët e studimit theksojnë se ka gjasa që ekzistojnë shumë më tepër familje asteroidësh të rinj. Ata thonë se zbulimi është i anuar drejt familjeve të vogla, të zbehta dhe shumë të reja, ndërsa familjet më të vjetra ose më të shpërndara mund të mos kapen nga metodat e tyre. Megjithatë, kjo punë i çon shkencëtarët një hap më pranë kuptimit të origjinës së meteoritëve dhe evolucionit të vazhdueshëm të sistemit tonë diellor—ndoshta edhe ndihmon në zbulimin më të hershëm të përplasjes së mundshme të asteroidëve me Tokën.
